در جدیدترین دستاورد علمی، گروهی از پژوهشگران دانشگاه نورث‌وسترن موفق به طراحی و ساخت یک سنسور پوشیدنی بدون تماس شده‌اند که می‌تواند تحولی بزرگ در پایش سلامت انسان ایجاد کند. این فناوری کوچک و سبک، با ابعادی در حدود ۲ × ۱.۵ سانتی‌متر، برخلاف بسیاری از دستگاه‌های پوشیدنی فعلی نیازی به تماس مستقیم با پوست ندارد و می‌تواند از فاصله‌ای نزدیک، شاخص‌های حیاتی بدن را بررسی کند.
ویژگی‌های اصلی فناوری
این سنسور از یک مجموعه حسگر پیشرفته و محفظه‌های کوچک جریان هوا بهره می‌برد که قادر است اطلاعات دقیقی مانند:
- سطح اکسیژن و دی‌اکسیدکربن
- میزان بخار آب
- ترکیبات آلی فرار (VOCs)
را به‌طور پیوسته رصد کند. این داده‌ها درواقع تصویری لحظه‌ای از وضعیت درونی بدن ارائه می‌دهند و می‌توانند برای شناسایی علائم اولیه مشکلاتی همچون کم‌آبی بدن، اختلالات تنفسی، روند بهبود زخم‌ها، یا عفونت‌های در حال شکل‌گیری مورد استفاده قرار گیرند.
کاربردهای پزشکی
این گجت پوشیدنی می‌تواند در طیف وسیعی از حوزه‌های پزشکی و مراقبتی نقش‌آفرینی کند:
- مراقبت از نوزادان نارس که نیازمند پایش دقیق هستند.
- نظارت غیرتهاجمی بر بیماران بستری یا در منزل، به‌ویژه در حوزه مراقبت از راه دور (Telemedicine).
- کمک به سالمندان و افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن، بدون نیاز به آزمایش‌های مکرر.
- تشخیص سریع‌تر و پیشگیری از عوارض خطرناک مانند سپسیس یا عفونت‌های شدید.
مزیت نسبت به دستگاه‌های فعلی
اکثر دستگاه‌های پوشیدنی موجود، مانند ساعت‌های هوشمند یا دستبندهای سلامتی، نیازمند تماس مستقیم با پوست هستند و عمدتاً اطلاعات محدودی (مانند ضربان قلب یا تعداد قدم‌ها) ارائه می‌دهند. اما این سنسور جدید می‌تواند چندین شاخص حیاتی را به صورت همزمان و بدون تماس ثبت کند، که این موضوع به‌ویژه برای افرادی با حساسیت پوستی یا شرایطی که امکان چسباندن حسگر وجود ندارد، بسیار ارزشمند است.
آینده‌ای امیدوارکننده
محققان نورث‌وسترن معتقدند که این فناوری می‌تواند طی سال‌های آینده در مقیاس گسترده وارد بازار شود و به یک ابزار رایج در مراقبت‌های خانگی و بیمارستانی تبدیل گردد. همچنین به دلیل اتصال بی‌سیم و قابلیت همگام‌سازی با تلفن همراه یا تبلت، پزشکان و پرستاران قادر خواهند بود اطلاعات بیماران را به صورت لحظه‌ای دریافت و تحلیل کنند.
این دستاورد نه‌تنها یک گام علمی در مسیر توسعه تجهیزات پزشکی پوشیدنی است، بلکه چشم‌انداز جدیدی برای تشخیص سریع‌تر بیماری‌ها و کاهش وابستگی به روش‌های تهاجمی و پرهزینه ایجاد می‌کند.
